Ανθρωποι τρωνε στο σαλονι και στο αλλο δωματιο, καθισμενος πανω σ' ενα καφασι ξυλινο, τρωει μονος του ο Βητα. Καποιος μπαινει, τον βλεπει και λεει.
- γιατι δεν ερχεσαι εξω;
για να αποφυγει την συνεχεια των ερωτησεων, ο Βητα λεει
- οταν αρχισα να τρωω δεν ειχε θεση.
- και τρως εδω μονος σου, κοιτωντας τον τοιχο, πανω στο ξυλινο καφασι;
- γιατι τι εχει το καφασι; Αν ειμασταν στο βουνο που θα καθομασταν;
- ναι αλλα δεν ειμαστε στο βουνο.
- ναι, αλλα καθομαι σε ξυλινο καφασι.
Καθως ο Τριτος εφευγε σατισμενος, ο Βητα χαμογελουσε κοιταζοντας στο τοιχο το υπεροχο βουνισιο τοπιο και τελειωνε το φαι του. οσοι τον ειδαν, ειπαν οτι ηταν τρελος. Αυτος απλα κοιτουσε...
σκηνη που διαδραματιστηκε λιγες ωρες πριν.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
Μου θύμισες μια ταινία του Μπονουέλ ( ή όπως γράφεται ) , όλοι τρώνε σε μια τραπεζαρία που αντί για καρέκλες έχει λεκάνες , και αυτοί κάθονται με κατεβασμένα παντελόνια, τραβάνε καζανάκι κλπ, ένας λέει με συγχωρείτε , και πάει σε ένα πολύ μικρό δωμάτιο , που έχει ένα πάσο εκεί αρχίζει να τρώει , τότε μια κοπέλα χτυπάει την πόρτα και αυτός λέει κάτι σαν "άλλος" , δεν θυμάμαι καλά , αυτή έχει ήδη ανοίξει ( αν θυμάμαι) την πόρτα και λέει α με συγχωρείτε , την κλείνει και φεύγει και ο άλλος συνεχίζει να τρώει.
Post a Comment